Ο Ελληνικός Όμιλος Τριαθλου Πλαταιών & Αθλημάτων Μεγάλης Διάρκειας ο ΕΥΧΙΔΑΣ με πρωτεργάτες την αγαπητή μας οικογένεια Παναγιώτη και Ριτσας Αντωνοπουλου που επί 19 ολόκληρα συνεχή έτη διοργανώνουν έναν αγώνα ξεχωριστής σημασίας
και μοναδικότητας λόγω της ιστορικής σημασίας
συνδέοντας δυο σημαντικά σημεία της αρχαίας εποχής για την χώρα μας.
Ένας από τους δυσκολότερους αγώνες στην Ελλάδα ο Ευχιδειος Άθλος
απόστασης 107 χλμ με εκκίνηση τον αρχαιολογικό χώρο των Πλαταιών και
τερματισμό το κέντρο της Γης τους μοναδικούς Δελφούς. Μια μοναδική
ξεχωριστή διαδρομή επάνω στα βήματα του Ημεροδρόμου Ευχιδα με αρκετές
δυσκολίες λόγο των υψομετρικών διαφορών. Παράλληλα για πρώτη φορά μαζί
με την εκκίνηση του Ευχιδειου Άθλου διεξήχθη και ένας ακόμη ξεχωριστής
ιστορικής σημασίας αγώνας, ο Δρόμος των 9 Μουσών με εκκίνηση τον
αρχαιολογικό χώρο των Πλαταιών και τερματισμό το μοναδικό καταπράσινο
οροπέδιο των Μουσών. Η απόσταση του νέου αγώνα που ήταν αφιερωμένος
στην μια από τις 9 Μούσες την Κλειώ ήταν 55 χλμ σε μια αρκετά δύσκολη
διαδρομή την ίδια διαδρομή και του Ευχιδειου Άθλου. Ο τερματισμός
μαγικός μοναδικός! Σε ένα καταπράσινο ελατοδασος στο οροπέδιο των
Μουσών! Στον αγώνα των Μουσών αλλά και στον αγώνα του Ευχιδειου Άθλου
συμμετείχαν μέλη και αθλητές του Τελμησσου για άλλη μια φορά. Ο Βλάσης
Καραβασίλης και η Ροδάνθη Διαμαντέα τερμάτισαν λαμβάνοντας την πρώτη
θέση στην γενική η Ροδανθη Διαμαντεα με έναν πολύ καλό χρόνο 5:21:55,
ενώ ο Βλάσης Καραβασίλης μετά από πολλές δυσκολίες στην διαδρομή λόγο
στομαχικών προβλημάτων τερματίζοντας στην τρίτη θέση τελικά με χρόνο
5:10:15. Στον αγώνα του Ευχιδα 107χλμ άξιοι πολλών συγχαρητήριων στον
Καφεντζη Βασίλη λαμβάνοντας την 48η θέση με χρόνο 14:14:44, στον
Μπαντζογλου Βαγγέλη λαμβάνοντας την 54η θέση με χρόνο 14:32:07, και
στον Παριση Αλέξανδρο λαμβάνοντας την 55η θέση με χρόνο 14:32:56.
Πολλά συγχαρητήρια φυσικά για άλλη μια φορά που συμμετείχε σε ακόμη
έναν αγώνα υπεραποστασης στην Ντεμη Ξυλά αλλά δυστυχώς λόγο κάποιων
δυσκολιών δεν τις επέτρεψαν να συνεχίσει και εγκατέλειψε στο 35 χλμ
περίπου.Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους μας και στον Γιάννη τον Μόσχο
μαζί με τον φιλο του τον Βασίλη εθελοντικά από την πρώτη στιγμή
βοήθησαν στην όλη διοργάνωση. Σε αγώνες όπως ο Ευχιδας απαιτητικούς
σημασία έχει η συμμετοχή και ο τερματισμός εάν το επιτρέπει προ πάντων
η υγεία μας. Οι υπεραποστασεις έχουν να κάνουνε με την ψυχή και φυσικά
με το σώμα μας. Θέλουν υπομονή εγκράτεια ηρεμία και φυσικά πείσμα και
θέληση! Τα συναισθήματα όταν τρέχεις μια μεγάλη απόσταση είναι πολλά
αρκεί να τα αισθάνεσαι και να μπαίνεις στα εσώψυχα σου! Δεν υπάρχει
ποιο συγκινητικό και ποιο ανθρωπινό το να βάζεις το σώμα σου και το
πνεύμα σου σε πειθαρχεία και φυσικά σε καταπόνηση και να σε περιμένουν
στον τερματισμό δικοί σου άνθρωποι που μαζί τους έχεις περάσει στιγμές
μοναδικές ανεπανάληπτες, τότε που όλα ήταν αγνά παρθενικά με μόνο
στόχο σου την απόλαυση του μαγευτικού τρεξίματος την διάδοση του και
την προσφορά σου σε αυτή την όμορφη οικογένεια! Μοναδικές στιγμές
συγκίνησης έζησα για άλλη μια φορά όταν στον τερματισμό εκεί στο
οροπέδιο των Μουσών με περίμεναν για να με υποδεχθούν οι αγαπημένοι
μου φίλοι οι αγαπημένοι μου συναθλητές η ψυχές του Ευχιδειου Άθλου του
τότε και του τώρα, οι ψυχές του Ελικών του αγώνα των 9 Μουσών, ο Τάκης
και η Ριτσα και ο πλέον τώρα μεγάλος Γιωργακης ο γιος τους και η κόρη
τους που μεγάλωσαν δίπλα στους συναθλητές και καλούς φίλους του Τάκη
και της Ριτσας ανάμεσα στις ατελείωτες ώρες προσφοράς στο δρομικό
κίνημα στην δρομική μικρή τότε οικογένεια! Πως να μην συγκινηθώ όταν
μου έρχεται στον νου μου και στην χαραγμένη μνήμη μου ο 1ος Ευχιδας
Πλαταιές - Δελφοί, με τον φιλο μου τον Τάκη τότε να επιμένει να τρέξω
μετά από λίγες ημέρες που είχα τρέξει στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 100χλμ
στον Μαραθώνα με την πρώτη νίκη μου. Με κατάφερε όμως και πολύ σωστά
επέμενε! Έτρεξα πάλεψα με το σώμα μου τερματίζοντας παλικαρίσια όπως
θα τερμάτιζε το τε ένας αθλητής την αρχαία εποχή, σχεδόν μαζί με τον
φιλο και συναθλητή μου Κώστα Σταμο. Σαν να μην πέρασαν αυτά τα χρόνια
από επάνω μας αντικρίζοντας στον τερματισμό των Μουσών τον Τάκη και
την Ριτσα. Πόσα έχω να θυμάμαι από τα παλιά, πόσες λαμπαδηδρομίες
πόσα χιλιόμετρα για έναν σκοπό πάντα! Απερίγραπτες μοναδικές
ανθρώπινες στιγμές! Οι υπεραποστασεις έχουν αυτή την μοναδικότητα και
ιδιαίτερα εάν έχεις περάσει μοναδικές στιγμές με μοναδικούς
ανθρώπους! Έχοντας πλέον το δρομικό κίνημα ξεπεράσει κάθε προσδοκία με
μια μικρή αλλοίωση δυστυχώς και με μια εμπορευματοποίηση ξεχνώντας τον
βασικό σκοπό μπροστά στο κέρδος και στο συμφέρον, υπάρχουν μερικοί
φίλοι παλαιοί που προσπαθούν ακόμη να κρατήσουν το πολύτιμο αυτό αγαθό
καθαρό. Ας προσπαθήσουμε ο κάθε ένας από την πλευρά του σύμφωνα με τις
δυνατότητες του και την διάθεση του, να διατηρήσουμε αυτές τις αξίες
που μας προσέφεραν τόσα χρόνια πριν οι πρόγονοι μας και διδαχθήκαμε
από αυτούς . Ο αθλητισμός είναι προσφορά προς τον εαυτό μας αλλά και
προς την κοινωνία , δεν δέχεται εκμετάλλευση, δεν αρμόζει στα
αθλητικά ιδεώδη, αλλιώς δεν υπάρχει και ο λόγος να ασχολείσαι με αυτό.
Θέλοντας να κλείσω αυτή την απολογία μου θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα
από τα βάθη της καρδίας μου όλους τους φίλους συναθλητές που σέβονται
πραγματικά και αγαπάνε αυτό τον χώρο. Είναι μια μεγάλη οικογένεια με
καλές αρχές και καλά στοιχεία ευγένειας και αλληλεγγύης. Βοηθήστε να
τα κρατήσουμε όσο τον δυνατόν ανέπαφα και αναλλοίωτα. Σας ευχαριστώ.
Με απεριόριστη εκτίμηση
Βλάσης Καραβασίλης.
