Αφήγηση από τον αγαπητό μας συναθλητή Γιώργο Σκέντζο από τον Μαραθώνιο της Μαδρίτης.
Μαραθώνιος Μαδρίτης, χρόνος: 4ώρες, 36 λεπτά
Ένας από τους δυσκολότερους και χειρότερους σε χρόνο Μαραθωνίους πόλης που έχω κάνει στο εξωτικό με πολλές κλήσεις και στροφές, που παρά την ελλιπή προετοιμασία μου κατάφερα να τερματίσω, έχοντας απολαύσει στο μέγιστο την υπέροχη διαδρομή και το ενθουσιώδες πλήθος θεατών και αθλητών.
Το οδοιπορικό στη Μαδρίτη ξεκίνησε την Παρασκευή με την παραλαβή του race pack από το Marathon expo, ψώνια στα μαγαζιά , σύντομη επίσκεψη σε κοντινά αξιοθέατα και με πλήρη χαλάρωση το Σάββατο. Νωρίς την Κυριακή το πρωί και με το σακίδιο έτοιμο από την προηγούμενη ημέρα κατευθύνομαι με τα πόδια προς το πανέμορφο πάρκο El Retiro για την παράδοση του εξοπλισμού προς φύλαξη και στην συνέχεια στο σημείο εκκίνησης την Plaza de cibeles , στο coral 2.
Εκκίνηση στις 9 ακριβώς με κατεύθυνση δυτικά με μικρή ανηφορική κλίση τα πρώτα 8 χλμ περνώντας το φημισμένο στάδιο Μπερναμπέου στην συνεχεία του μοντέρνους ουρανοξύστες μοναδικής ισπανικής αρχιτεκτονικής , συνεχίζουμε μέσα από ιστορικά μνημεία και αξιοθέατα της πόλης. Πλήθος κόσμου κατά μήκος της διαδρομής να συμμετέχει σ αυτήν την γιορτή και να μα ς παροτρύνει φωνάζοντας arriba, vamos, vega vega , κάτι που παρατήρησα και στους αθλητές και μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση.
Χαλαρός μέχρι το 10ο χλμ και με χαμηλούς σφυγμούς μ.ο 135 και με πέρασμα την 1 ώρα και 5 λεπτά αποφασίζω να ανοίξω μέχρι το 21ο χμλ, με πέρασμα τις 2 ώρες και 8 λεπτά καθότι η διαδρομή ήταν κατηφορική και με ικανοποιητικούς σφυγμούς στην ζώνη του 65%. Όλα καλά μέχρι το 27 όπου μια Ισπανίδα παραπατά, σταματώ την βοηθώ και συνεχίζουμε για τα επόμενα χιλιόμετρα, όπου στο 29 έρχεται και η δική μου σειρά. Πέφτω επάνω σε προπορευόμενο ποδήλατο εθελόντριας του αγώνα που σταμάτησε για να στρίψει, ευτυχώς χωρίς τραυματισμό. Ένας ευγενέστατος Ισπανός δρομέας σπεύδει να με βοηθήσει, με τον οποίο αργότερα συνεχίσαμε μαζί πιάνοντας και κουβέντα μάλιστα , ευχαριστώντας με που τους τίμησα. Στο 32 με πέρασμα στις 3 ώρες 15 λεπτά και με εμφανή κόπωση αρχίζει πάλι μια γλυκιά ανηφόρα που στο τέλος της μας οδηγεί σε μονοπάτι ενός ένα πάρκου. Εδώ αποφασίζω να περπατήσω περίπου 2 χλμ και να απολαύσω το υπόλοιπο μέχρι τον τερματισμό χαλαρά πλέον, αφού ήμουν εκτός χρόνου.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η διαδρομή μέσα από ιστορικό κέντρο της πόλης , τις αξιοθαύμαστες πλατείες, αγάλματα, σιντριβάνια, πάρκα και μνημεία όπως το Palacio Real, Plaza Mayor, Mουσείο Prado, Plaza de Toros, Catedral de la Almudena, Plaza de Oriente.
Οργανωτικά θα έλεγα ότι ο αγώνας ήταν καλός με επαρκή τροφοδοσία σε όλους τους σταθμούς με τζελάκια, μπανάνες, ισοτονικά εκτός του νερού που δεν ήταν εύκολα προσβάσιμο και φυσικά τους πρόθυμους εθελοντές με τα rollers. Αυτό που με πόνεσε και στεναχώρησε είναι μετονομασία του μαραθωνίου σε Rock and Roll Marathon, λέξεις που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και λυπάμαι πολύ που η χώρα μας δεν έχει κατοχυρώσει ακόμα τα ιστορικά της ονόματα.
Κλείνοντας και για να μη σας κουράζω, θέλω να αναφερθώ και να ευχαριστήσω τους καλούς μου φίλους που είτε μέσω SMS, face book, Dailymile, PM, text, στήριξαν την προσπάθεια μου. Ιδιαίτερη μνεία δε και σε αυτούς τους “γλυκούς” ανθρώπους που μπορεί να μην ανήκουν στο δρομικό χώρα αλλά μου προσέφεραν απλόχερα την βοήθεια τους και την ψυχολογική στήριξη που είχα ανάγκη. Τους ευχαριστώ εκ βάθους καρδιάς.
Και να μη ξεχάσω τον αγαπητό μου φίλο και συντρέχτη Βλάση Καραβασίλη πρόεδρο του Τελμησσού Ν. Μάκρης όπου είχα την τιμή να τρέξω με την φανέλα του συλλόγου που μου προσέφερε.
Συγχαρητήρια και στον Σταμάτη Πασβάγκα που τερμάτισε σε πολύ καλό χρόνο με 3. 42 Ευχόμαστε στους συναθλητές μας να είναι πάντα καλά και να έχουνε πάντα καλούς τερματισμούς.
