Προσφυγιά,  αλησμόνητες χαμένες πατρίδες, ξεριζωμός πόνος θλίψη οργή. Αυτά είναι τα λόγια και αυτά που θα νιώθει κάθε πρόσφυγας σε αυτόν τον πλανήτη! Είναι πολύ μεγάλο πλήγμα να χάνεις την πατρίδα σου, τα υπάρχοντα σου, και το σπουδαιότερο την οικογένεια σου!

Αυτά δυστυχώς έζησαν οι παππούδες μας και οι πρόγονοι μας άλλα τα ζούμε και εμείς σήμερα μαζί με τους νέους πρόσφυγες της αιματοβαμμένος Συρίας. Ένα μεγάλο γιατί! Γιατί να χάνονται ψυχές αθώες στον δρόμο για μια καλύτερη Ζωή για ένα καλύτερο μέλλον έτσι στα ξαφνικά?   Και όλα αυτά για κάποια συμφέροντα. Έτσι λοιπόν και την εποχή εκείνη το ματωμένο 1922 οι πρόγονοι μας άφησαν πίσω τις χαμένες πατρίδες τους τις οικογένειες τους διωγμενοι και κυνηγημένοι, εγκαταστάθηκαν σε περιοχές σχεδόν όλης της Ελλάδας ξεκινώντας μια  νέα και δύσκολη καινούργια ζωή. Οι κάτοικοι της περιοχής της Νέας Κιου Αργολίδος γόνοι Μικρασιατικής καταγωγής, σε συνεργασία με την Δημοτική κοινότητα Νέας Κιου, καθώς με την υποστήριξη του Δήμου Άργους - Μυκηνών, και με την οργανωτική υποστήριξη του συλλόγου Μαραθωνοδρομων Αργολίδας, συνδιοργάνωσαν με μεγάλη επιτυχία τον 2ο αγώνα δρόμου μνήμης για την Μικρασιατική καταστροφή όπως το ονομάζουν από τον Ασκάνιο στον Ερασινο, το Σάββατο  12 Σεπτεμβρίου. Περίπου 150 αθλητές αλλά και αρκετοί περιπατητές τίμησαν με την συμμετοχή τους τις εκδηλώσεις που είχανε ετοιμάσει με πολύ επιμέλεια οι κάτοικοι και οι τοπικοί σύλλογοι.Από τον Τελμησσο τίμησαν με την συμμετοχή τους  η Φανή Προκοπίου που τιμήθηκε ως μεγαλύτερη ηλικιακά, ο Φάνης Βορεινακης, η Μαρία Μαργαρίτη,και ο Βλάσης Καραβασίλης που τερμάτισε πρώτος στην γενική. Δυστυχώς σε αγώνες με τέτοιο είδος χαρακτήρα που έχουν να κάνουν με την τιμή και μνήμη, οι συμμετοχές αξίζει να είναι αρκετές και μεγάλες σε αριθμό, αλλά και με την προσπάθεια μας σαν σύλλογος να ενισχύσουμε την διοργάνωση αυτή, δεν υπήρχε και το ανάλογο ενδιαφέρον από πλευράς συμμετοχών μελών μας. Αυτό είναι λυπηρό και καλό θα είναι να στηρίζουμε και να στηρίξουμε από εδώ και μετέπειτα τέτοιες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής.