Ήταν Μ.Πέμπτη 28 Απριλίου 2016 γύρω στις 12.30 μ.μ όταν ο αγαπητός μας φίλος και συναθλητής Ντίνος Δώδης ξεκίνησε από την Ακρόπολη για να εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής.Στόχο που μπορεί τις δυο προηγούμενες χρονιές να μην κατάφερε να εκπληρώσει λόγω ατυχιών και τραυματισμών,αλλά που φέτος με όλη τη δύναμη της ψυχής του τελικά κατάφερε.Και μπορεί από τη μια μη να μην είχε την πίεση των χρονομέτρων και της όποιας επισημότητας μπορεί να έχει ένας αγώνας, αλλά που από την άλλη επιχείρησε και ας γνώριζε ότι δεν θα περιμένει στον τερματισμό κάποιος απο μια οργανωτική επιτροπή που θα εκφωνίσει το όνομα του και κρεμόντας του ένα μετάλλιο.

Η διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη, που αποτελεί τον απώτερο στόχο των περισσότερων δρομέων και που λίγοι τελικά καταφέρνουν να κάνουν τρέχοντας, πραγματοποιήθηκε. Διήρκησε 38 ώρες, με χιλιόμετρα που έμοιαζαν ατελείωτα μιας και ακολούθησε τη διαδρομή του Σπάρταθλου αλλά και κάποια κομμάτια του Φειδιππίδιου δρόμου, με  κούραση και εκνευρισμό μέσα στο σκοτάδι , που όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο. Με συντροφιά την λειτουργία της Μ.Παρασκευής αλλά και τη γυναίκα του, Ρένα Ιορδάνου, που τον ακολούθησε από την επόμενη μέρα και μέχρι τον τερματισμό κατάφερε το πρωί του Μ.Σαββάτου να τερματίσει μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη εκπληρώνοντας έτσι ένα όνειρο ζωής και περνώντας παράλληλα το μήνυμα ότι οι προσωπικοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν όταν υπάρχουν υπομονή και επιμονή  με μοναδικό κίνητρο την ισχυρή θέληση. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις τα πραγματικά μετάλλια είναι οι προσωπικές αναμνήσεις, οι δυνατές συγκινήσεις και η εσωτερική πάλη με τον εαυτό σου! Εμείς από τη μεριά μας, ευχόμαστε στον αγαπητό φίλο Ντίνο,να είναι πάντα υγιής για να εκπληρώνει όλους τους προσωπικούς του στόχους δίνοντας παραδείγματα σε όλους αλλά κυρίως στους νεότερους. Πολλά συγχαρητήρια και στους δυο σας!