«Ο κόσμος στα πόδια μου» by Tom Denniss (ISBN 9781760112097)

Ενώ ανέμενα με ανυπομονησία σε ξενοδοχείο της Kathmandou (την πρωτεύουσα του Nepal), την ημερομηνία της πτήσης για επιστροφή στην πατρίδα, σκαλίζοντας σε σωρό πολύγλωσσων βιβλίων, ανακάλυψα και ένα που μου προκάλεσε τη μέγιστη εντύπωση.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμουν στο ξενοδοχείο μόνος, αναρρώνοντας από χειρουργική επέμβαση περιεσφιγμένης βουβωνοκήλης, που εκδηλώθηκε σε υψόμετρο 5000 μ. στα Ιμαλάια. Η υπόλοιπη αποστολή, μετά την κατάκτηση του αντικειμενικού στόχου της ανάβασης στο Island Peak (6.190 υψόμετρο), είχε αναχωρήσει για την Ελλάδα και ενώ εγώ περίμενα στο ξενοδοχείο την εξ αναβολής  πτήση για την πατρίδα. Αρχισα, να διαβάζω το πρόσφατο αυτοβιογραφικό βιβλίο του, που εκδόθηκε το 2015. Ο συγγραφέας του αυστραλός Tom Denniss, παντελώς άγνωστός μου παρότι και εγώ τρέχω μεγάλες αποστάσεις, είχε πραγματοποιήσει το αδιανότητο. Ετρεξε γύρω από τον κόσμο καλύπτοντας την απόσταση των 26.232 χλμ. σε 622 μέρες, επίτευγμα που με απλή αριθμητική σημαίνει, ένας μαραθώνιος την ημέρα επί δύο σχεδόν χρόνια (2011-2013)! Οι αριθμοί αυτοί αντιπροσωπεύουν (2015) το παγκόσμιο ρεκόρ της ταχύτερης διαδρομής με τα πόδια γύρω από τον πλανήτη. Δεν είναι μόνο οι απίστευτοι αριθμοί που εντυπωσιάζουν, αλλά και οι κίνδυνοι που αντιμετώπισε ο θαρραλέος δρομέας. Κινδύνευσε να χαθεί κατρακυλώντας σε ορθοπλαγιά, τρέχοντας μία παγωμένη πλαγιά σε υψόμετρο 4000 μ. στις Ανδεις διασχίζοντας τα σύνορα Χιλής-Αργεντικής, καταδιώχθηκε και δαγκώθηκε από σκυλιά.  Αντιμετώπησε φίδια και καχύποπτες συνοριακές φρουρές, μόλις που απέφυγε θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, άντεξε σε θερμοκρασίες 60^ο C και συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες δολλάρια για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Βίωσε με ανεπανάληπτο τρόπο, την εκπληκτική ποικιλότητα φυσικού περιβάλλοντος, πολιτισμών, διατροφής και λαών, διασχίζοντας τη Νέα Ζηλανδία, Νότιο και Βόρειο Αμερική, την Ευρώπη από τον Ατλαντικό έως τον Βόσπορο (δυστυχώς περνώντας όχι και από την Ελλάδα), καθώς και την Αυστραλία (νότια ακτή). Αναμφίβολα πραγματοποίησε το ταξείδι της ζωής του. Ακούραστος και ανεκτίμητος υποστηρικτής ήταν- ποιoς άλλος;- η σύζυγός του, η οποία ακολουθούσε με αυτοκίνητο, παρέχοντας την απαραίτητη διοικητική μέριμνα, όπως καλείται στην στρατιωτική ορολογία.

Ομως ο δρομέας φαινόμενο, γεννημένος το 1961,  δεν περιορίζεται μόνο στον αθλητισμό.  Είναι διδάκτορας στα μαθηματικά και την ωκεανογραφία, εφευρέτης τεχνολογίας η οποία τιθασεύει την ενέργεια των κυμάτων μετατρέποντάς την σε ηλεκτρισμό και επιχειρηματίας. Ιδρυσε εταιρία η οποία δραστηριοποιείται στο πεδίο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, έπαιξε επαγγελματικό ράγκμπυ και ανακηρύχθηκε αυστραλός της χρονιάς 2013,  πραγματώνοντας ουσιαστικοποιώντας το αρχαιοελληνικού ρητό, «νους υγιής εν σώματι υγιεί»!

Κρίνουμε σκόπιμο να πραγματοποιήσουμε και δεύτερη ανάρτηση του βιβλίου του αυστραλού Tom Denniss, με σχόλιά του σχετικά με τις πρακτικές που εφάρμοσε στη διάρκεια του επικού τρεξίματός του γύρω από τον κόσμο.
Δεν έκανα ούτε ένα στρέτσιγκ στη διάρκεια αυτών των 20 μηνών τρεξίματος, ούτε ασκήσεις ενδυνάμωσης και ευλυγισίας, αλλά ένα μόνο μασάζ, δωρεάν, στο Σαν Σεμπάστιαν της Ισπανίας. Δεν χρησιμοποίησα συμπληρώματα διατροφής, όπως τζελάκια, πρωτείνες, χάπια για καλύτερες επιδόσεις και τα παρόμοια. Δεν με συνόδεψαν γιατροί, διαιτολόγοι η φυσικοθεραπευτές, ούτε συμβουλεύθηκα κάποιον στη διάρκεια του τρεξίματός μου. Δεν φόρεσα ποτέ κάποια εξειδικευμένα ρούχα, όπως π.χ. ρουχισμό συμπίεσης. Ετρεξα με πολύ ελαφριά παπούτσια, τόσο λεπτά ώστε ήταν πολύ μικρή η διαφορά τους από τις κάλτσες με μαξιλαράκια. Δεν εμφάνισα ούτε μία φουσκάλα. Μόνο σε μερικές περιπτώσεις που στραμπούληξα αστράγαλο η κτύπησα τον ώμο μου σε πτώση πήρα παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη, που δεν αποτελούν την πανάκεια επίμονων τραυματισμών. Ποτέ δεν ήσαν τα γόνατά μου σε καλύτερη κατάσταση, παρά όταν τελείωσα τρέχοντας γύρω από τον πλανήτη. Δεν έτρωγα τίποτα το ιδιαίτερο, παρά μόνο ότι ήταν διαθέσιμο την ώρα που πεινούσα, ακόμη και λιπαρά χάμπουργκερς. Δεν ήπια καφέδες η τσάι, αλλά ναι κόκκινο κρασί κάθε βράδυ. Στη διάρκεια του τρεξίματος έπινα κυρίως νεράκι και λιγώτερο κόκα-
κόλα ή πέπσι. Αν και κατανάλωνα, τις πρώτες ημέρες υγρά για αθλητές (προφανώς εννοεί ηλεκτρολύτες) τα διέκοψα σαν άχρηστα και ακριβά. Τα αντικατέστησα με νερό και κόκα- κόλα. Και ο λόγος είναι απλός. Μπορεί κάποιος να προμηθευτεί τα αναψυκτικά αυτά σε οποιδήποτε σημείο του πλανήτη και είναι φθηνά, μερικές φορές φθηνότερα και από το νερό. Επί πλέον οι θερμίδες τους με βοηθούσαν να αναπληρώσω όσες έχανα στην προσπάθειά μου. Σπάνια πίνω αυτά τα αναψυκτικά, στην καθημερινή ζωή μου, αλλά τα βρήκα πολύ κατάλληλα για την προσπάθεια που έκανα, γύρω από την γη. Οσον αφορά το πρόβλημα αναπλήρωσης των ηλεκτρολυτών, το έλυσα πίνοντας ένα λίτρο γάλα πριν και μετά το ημερήσιο τρέξιμο χωρίς το παραμικρό ίχνος κράμπας η κόπωσης των μυών. Ακόμη και το πρόβλημα της πρόσληψης του χλωριούχου νατρίου αντιμετωπίσθηκε χάρις στη δίαιτα που εφάρμοσα, περιλαμβανομένου και του γάλατος. Αυτή η διαιτητική πρακτική μου έδινε τέλεια σχεδόν ισορροπία ηλεκτρολυτών και μου επέτρεπε να τρέχω 8 και πλέον ώρες σε 60ο C. Οι φυσιολογικές αλλαγές στο σώμα μου, ήσαν απώλεια βάρους, που όμως σύντομα ξανααπέκτησα και πτώση του καρδιακών παλμών. Νέος είχα γύρω στους 60 το λεπτό. Πριν τον γύρο του κόσμου, προφανώς λόγω της έντονης προπόνησης είχα πέσει στους 50 και όταν ξεμπέρδεψα με αυτόν είχα σταθεροποιηθεί στους 38! Δοκίμασα να τρέξω με μουσική, αλλά γρήγορα απέβαλα αυτή τη συνήθεια, σαν επικίνδυνη αφού καταπνίγεται ο εξωτερικός θόρυβος και την αντικατέστησα με εποικοδομητικό διάλογο με τον εαυτό μου, ο οποίος καταλήγει στην αυτογνωσία.

Φάνης Βορεινάκης